Het is dankzij zijn moeder dat Bart Appeltans uit de kast is gekomen. Het heeft eventjes geduurd voordat hij uit de kast kwam, want dat vond Bart erg lastig.
“Als je zelf niet tot een groep behoort die door de maatschappij op een bepaalde manier gelabeld wordt − ‘homoseksueel’, ‘van buitenlandse origine’ − kun je niet snappen, denk ik, wat dat met een mens kan doen. Sta er maar eens bij stil, wat het betekent om als tiener jaren aan een stuk uitgescholden te worden om wie je bent. Op de speelplaats, op de bus, door andere tieners die je niet kennen en die je te kakken zetten voor iedereen, gewoon omdat jij één kenmerk hebt dat anders is dan bij 90 procent van de bevolking. Dan moet je godverdorie op die leeftijd al een serieus dikke huid hebben om er geen litteken aan over te houden”, zegt Bart in De Morgen.
Verdraagzaamheid is een moeilijk onderwerp in onze maatschappij. Het is ook een onderwerp waar Bart Appeltans veel over nadenkt. Hij begrijpt al die negatieve reacties op sociale media bijvoorbeeld niet.
“Het zou toch nooit in je opkomen om op straat iemand aan te spreken: ‘Zeg, jij bent nogal dik’, ‘Het trekt op niets wat jij aanhebt’, ‘Hoe jij praat, dat is behoorlijk bekakt’. Maar online vinden we dat allemaal de normaalste zaak van de wereld geworden. Wat een raar fenomeen is dat. Ik kan me zeker voorstellen dat jonge mensen, die hun identiteit nog aan het vormen zijn, daar behoorlijk van onder de indruk zijn.”
