Wie al naar ‘De Mosterd van Meus’ heeft gekeken, hoort Meus aan het begin zeggen ‘Ik voel dat het tijd is om mijn horizon te verbreden.’ Dat slaat op het feit dat hij het verdriet over zijn broer Wim achter zich moet laten.
“Ik heb echt stilgestaan, omdat er alleen plaats was voor dat gevecht om te overleven. Ik luisterde niet meer naar muziek, ik las niet meer, ik zocht mijn vrienden niet meer op. Dat is een intrigerend mechanisme: je zou denken dat je, wanneer je om welke reden dan ook diep in de put zit, naar de dingen grijpt die je doorgaans gelukkig maken. Maar je doet net het omgekeerde”, zegt Jeroen in Humo.
Behalve koken is Jeroen nu ook vaak met muziek bezig. Maar zijn gezin komt nog altijd op de eerste plaats.
“Ik ben weer geïnteresseerd in wat het leven elke dag te bieden heeft. En ik maak weer plannen. Om misschien opnieuw te gaan ondernemen, ja. Niet dat ik opnieuw een restaurant ga openen, hoor: ik weet uit het verleden dat de combinatie met televisiewerk moordend is. Mijn favoriete dagdroom gaat over een ouderwetse bruine kroeg waarin ik de stamgasten een kotelet met stoemp en zelfgemaakte pickles serveer. En ’s avonds schuiven we de stoelen aan de kant en wordt er gedanst op goeie muziek.”
Je kan van de horeca iets heel romantisch maken, maar de realiteit is helaas anders. Een restaurant of café openen dat is vooral hard werken en financieel geen vetpot. “Maar ik ben wel gehecht aan die fantasie, en sowieso ben ik nieuwsgierig naar wat de toekomst brengt. Nog drie jaar en dan loopt mijn contract bij de VRT af. Best mogelijk dat het voor mij dan gedaan is op televisie, hè. Niet dat ik dat verlang, want ik ben bijzonder gehecht aan ‘Dagelijkse kost’, en aan de andere programma’s die ik mag maken. Maar ik moet er wel rekening mee houden.”
