In ‘De Mosterd van Meus’ trekt Jeroen Meus er weer op uit naar het buitenland op zoek naar heerlijke lokale gerechten en speciale tradities en gewoontes rond eten. Maar waar haalt Jeroen zijn mosterd vandaag? Waarin vindt hij inspiratie om dingen te gaan maken of te gaan doen.
“Ik haal mijn inspiratie toch vooral uit die hang naar bewondering. Als ik een prachtig gepenseelde zin lees, of een briljant filmshot zie, of een bijzonder intelligente uitspraak hoor, tilt me dat meteen op. Schoonheid, ik ben verslaafd aan schoonheid. En het mooie is dat er nooit gewenning optreedt: ik word nog altijd even vlot omvergeblazen door iemand die iets moois maakt, of die gewoon mooi ís”, zegt Jeroen in Humo.
Jeroen vond vroeger veel dingen vanzelfsprekend zoals zijn gezin en zijn vrienden. Hij vond het logisch dat ze er voor hem waren. Maar nu ziet hij pas in hoe bijzonder dat zoiets is.
“Ik voel de liefde alleen maar aanzwellen. Heeft dat misschien ook te maken met het verlies? Dat ik minder de wereld in wil, en me liever terugtrek in mijn eigen kleine vacuüm? Het zou kunnen. Het verdriet heeft me alleszins slimmer gemaakt. Of nee, niet slimmer, maar wijzer. Praatte ik vóór de dood van Wim met mijn moeder, dan bleef ik een beetje aan de oppervlakte pulken. Nu zijn dat diepe, eerlijke, intieme gesprekken.”
