Heel wat mama’s zijn blij als ze bij hun eigen moeder terecht kunnen voor advies. Lize Feryn zal het alleen moeten doen, want zij verloor haar mama op jonge leeftijd.
“Normaal kan ik er over praten, maar volgend jaar is het tien jaar geleden dat ze stierf. Dat voelt als lang geleden. Nu mijn zus in het huis van mama woont en het volledig verbouwd heeft, voelt het alsof alles van het leven dat ik met haar had, verdwenen is. Mijn zussen waren al ouder toen zij overleed, zij hadden al een man en kinderen en woonden in dezelfde gemeente als mama en papa, in Deerlijk. Mijn mama kende hun leven. Aster heeft ze daarentegen nooit leren kennen”, zegt Lize verdrietig in De Morgen.
Toch is Lize ervan overtuigd als ze ooit zwanger is, dat ze veel aan haar mama zal denken. De opvoeding van haar kinderen zal dan ook erg gelijken op de manier waarop Lize is opgevoed.
“Maar dat mijn kind mijn moeder nooit gaat leren kennen, vind ik heel moeilijk. Ik denk dat ik haar, door zelf een kind te krijgen, op veel momenten enorm ga missen. Zij was er altijd voor ons. Het moederschap was haar leven. Op het einde van haar leven, toen ze wist dat ze ging sterven aan borstkanker, zei ze ook letterlijk: ‘Weet je, mijn taak zit erop. Het is goed zo. Ik heb echt drie fantastische dochters grootgebracht.’ Haar levenstaak, dat waren wij.”
